แมวจุนจุน

เอี๊ยด!!!!!!!!!!!!!

ปัง!

"อ๊าค" เสียงเจ็บปวดที่ดังมาจากร่างสูงโปร่งที่กระแทกเข้ากับพื้นถนนหน้ามหาลัยชื่อดัง ผู้คนต่างให้ความสนใจกับร่างโปร่งที่ตอนนี้นอนนิ่งอยู่กับพื้นถนน บ้างมีเสียงกรี๊ดออกมา บ้างตกใจจนทำตัวไม่ถูก ยังโชคดีที่มีพลเมืองดีที่ตั้งสติได้พยายามโทรเรียกรถพยาบาลมาช่วย แต่ไร้ประโยชน์ เพราะดวง          วิญญาญดวงนี้ได้สิ้นสุดแล้วในร่างนี้แล้ว

ร่างหญิงสาวสง่าไร้ที่ติ ที่แต่งตัวอย่างกับลูกคุณหนูในวังเดินเข้ามาหาร่างโปร่งที่นอนกระเสือกกระสนอยู่ที่พื้น

เจ็บ เจ็บจนอยากจะจบเหตุการณ์ตรงหน้านี้ไวๆ น้ำตาไหลรินข้างแก้มไหลออกมาด้วยความเจ็บปวด เขาอึดอัดไปหมด หายใจได้อย่างยากลำบาก

"ฮึก....แค่กๆ"น้ำตาไหลผสมกับเลือดที่ตอนนี้ไหลออกมาไม่หยุด พร้อมกับลมหายใจที่ค่อยๆเบาบางลงไปทุกวินาที อ่า ใกล้จะจบแล้วสินะ เขาใกล้จะหลุดพ้นออกจากที่ตรงนี้สักที่ หลุดพ้นจากชีวิตเฮงซวยนี่สักที่ เขาเหนื่อยกับมันมามากเกินพอแล้ว เขาพร้อมแล้วล่ะที่จะจากไปจากที่นี้

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

"เฮือก!!!!! "

"แฮ่กๆ"เสียงลมหายใจด้วยความเหนื่อย เหมือนเขาไปวิ่งมา 100 กิโลเมตร ตาพร่ามัวเหมือนคนพึ่งตื่นนอน พอสายตาของเขาปรับได้แล้วเขาก็มองไปรอบตัวเอง ตอนนี้เขาอยู่ในห้องสีขาวโล่งสะอาดตา ตัวเขานั่งอยู่บนเก้าอี้สีขาวกลางห้อง โล่งมากๆเลยนะเนี่ย เขามาทำอะไรตรงนี้นะ เขาจำได้ว่าเขาโดนรถชนแล้วเหมือนจะตายไปแล้วนะ หรือนี้จะเป็นห้องในโรงพยาบาล

บ้าน่าาาาา เขาจะไปมีปัญญามาอยู่ในห้องแบบนี้ได้ไง เขาน่ะจนจะตาย คิดแล้วก็เซ็ง คนเรามันจะจนอะไรนักหนาวะ พ่อแม่ก็อะไรไม่รู้ ถ้าไม่พร้อมจะมีจะมีทำไมวะ ถ้าอยากมากนักก็ใช้ถุงยางนะ อ้อลืมไป คงไม่มีปัญญา วันๆคงนั่งกินเหล้าแล้วเที่ยวเล่นไปวันๆ คิดแล้วก็น่ารำคาญ เบื่อๆๆๆๆๆ เบื่อมากๆๆๆๆๆ

เขาน่ะเป็นคนเอาแต่ใจแล้วก็ขี้รำคาญอีกด้วย แต่ก็นะ เกิดมาจนมันก็เลือกไม่ได้หรอก ได้แต่กดนิสัยตัวเองไว้ลึกๆ ข่มมันไว้ จนตัวเขาแทบจะเป็นอะไรก็ไม่รู้แล้วเหมือนกัน เหมือนเครื่องจักรหาเงินให้กับพวกเขาใช้ ทำไมกันนะ เขาถึงไม่มีทางเลือกเลย

"ขอโทษนะคะที่ทำให้รอนาน"จู่ๆ ก็มีเสียงใสน่ารักโผล่เขามาในห้อง อ่าาาาาา น่ารักจัง ขนาดเขาที่ชอบผู้ชายยังคิดเลยว่าเธอน่ารัก โลกไม่ยุติธรรมเลยสักนิด ทำไมเขาถึงไม่น่ารักแบบนี้บ้าง

"อ่าาาาาา....ไม่เป็นไรครับ" เขาตอบกลับไปพร้อมกับยิ้มบางๆส่งไปให้

"ขอโทษจริงๆนะคะ พอดีดิฉันไปเตรียมเอกสารมาเลยมีความล่าช้านิดหน่อย ขอโทษจริงๆนะคะ" ร่างบางยังคงขอโทษด้วยความรู้สึกผิด

"ไม่เป็นไรจริงๆครับ"

"ค่ะ ขอบคุณนะคะ แต่คุณนี่ป็นคนแรกเลยนะคะที่ตื่นขึ้นมาแล้วไม่โวยวาย โชคดีของฉันจริงๆค่ะ" ร่างบางพูดพร้อมกับหัวเหราะออกมาเบาๆ

"ครับ พอดีผมมึนๆนิดหน่อยน่ะครับ สมองเลยไม่ค่อยประมวณผลเท่าไหร่" เขาจะบอกว่านอกจากเขาจะเป็นคนขี้รำคาญแถมยังเอาแต่ใจแล้วเขายังเป็นคนขี้เซาอีกเช่นกัน เขาสามารถนอนได้ทั้งวันเลยล่ะ ถ้ามีโอกาสน่ะนะ ถึงมันจะมีน้อยมากๆก็ตาม

"โอเคค่ะ งั้นเราเข้าเรื่องกันเลยดีกว่านะคะ"

"ครับ"

"ค่ะ ตอนนี้คุณเสียชีวิตแล้วนะคะ"

"อ่าาา ครับ " ถึงจะรู้แล้วก็ตามแต่พอมีคนมา บอกตรงๆแบบนี้ก็แอบจุกๆเหมือนกันนะเนี่ย

"ค่ะ แต่คุณได้โอกาสใช้ชีวิตใหม่อีกครั้ง นะคะคุณสนใจไหมคะ"

"ครับ? ยังไงครับ ผมขอรายละเอียดหน่อยได้ไหมครับ"

"ค่ะ คุณจะได้ไปเกิดใหม่ในร่างของคุณ จุน      อนพัช นะคะ โดยมีข้อแลกเปลี่ยนคือคุณต้องทำภารกิจให้สำเร็จเพื่อที่จะสามารถใช้ชีวิตในร่างนี่ต่อได้จนถึงอายุขัยเลยค่ะ"

"แล้วถ้าผมทำไม่ได้ล่ะครับ"

"คุณก็จะกลับไปเกิดแบบปกติเลยค่ะ"

"แล้วงั้นผมไม่ไปเกิดแบบปกติเลยไม่ดีกว่าหรอครับ ไม่เห็นต้องไปเหนื่อยทำภารกิจอะไรนี่เลย"

"ดิฉันแอบบอกนะคะว่า ถ้าทำได้ชีวิตของร่างนี้เรียกได้ว่าดีสุดๆไปเลยค่ะ มีเงินใช้ตลอดไม่ต้องออกไปทำงานก็ได้เงินมาใช้แล้วค่ะ อยากกินอะไรก็ได้กิน อยากนอนเท่าไหร่ก็ได้แค่พยายามหน่อยนะคะเขาไม่กล้าขัดหรอกค่ะ ดีขนาดนี้คุณจะไปเสี่ยงเอาชีวิตที่ไม่รู้จะเกิดอะไรขึ้นอีกหรอคะ? " ที่เขาพูดมาก็น่าสนใจนะ

"งั้นผมขอทราบรายละเอียดหน่อยได้ไหมครับ"

"ค่ะ ภารกิจก็ง่ายๆเลยค่ะ เพียงแค่คุณทำให้เขารักคุณให้ได้ค่ะ"

"ห้ะ! เขานี่ใครครับ"

"เดี๋ยวคุณไปถึงคุณก็จะรู้เลยค่ะ เขาจะเป็นคนแรกที่คุณเห็นหน้าเลยค่ะ ขอบอกเลยนะคะ ว่าเขาหล่อมากๆเลยค่ะ"

"ครับ? เขาเป็นผู้ชายหรอครับ"

"ใช่ค่ะ หล่อมากกกกกกกก" ต้องให้ได้อย่างนี้สิค่อยมีกำลังใจหน่อย

"แล้วผมต้องทำให้เขารักผมให้ได้แค่นั้นเองหรอครับ" ก็ไม่น่ายากหนิ

"ใช่แล้วค่ะ ภายใน 2 เดือนนะคะ"

"ห้ะ! แค่ 2 เดือนเนี่ยนะครับ จะทันได้ยังไงครับ" ถึงขั้นรักเลยนะครับ มันง่ายสะที่ไหน

"ยังก็เป็นกำลังใจให้นะคะ" บ้าไปแล้ว แต่เอาวะไม่มีอะไรจะเสียอยู่แล้ว สุ้เว้ย!

"เพื่อเป็นกำลังใจให้ฉันจะบอกให้เลยนะคะว่าถ้าคุณทำให้เขารักได้เนี่ย เขาจะรักคุณมากๆเลยค่ะ ความจริงเขาเป็นคนที่ค่อนข้างหลงแฟนมากๆเลยค่ะ ชี้นกเป็นนก ชี้ไม้เป็นไม้เลยค่ะ" หื้มขนาดนั้นเลยหรอ น่าสนใจดีแหะ

"อ้อ อีกอย่างนี้จะถือว่าเป็นของขวัญให้คุณจากฉันนะคะ เขาน่ะแพ้แมวกับคนขี้อ้อนมากๆเลยค่ะ" หึๆ ถือว่าเป็นของขวัญที่ดีมากเลยทีเดียว

"ขอบคุณนะครับ"

"ค่ะ สู้ๆนะคะ ขอให้ทำให้สำเร็จนะคะ"ยังไม่ทันที่ผมจะได้พูดอะไรแสงสว่างก็สาดเข้ามาทำให้ผมไม่สามารถลืมตาได้ อ่าาาาาา เริ่มแล้วสินะ น่าสนุกดีจัง